Ik zag het al weken aankomen maar toch overvalt het me. Vakantie. Afscheid nemen gaat altijd sneller dan je zou willen, terwijl het tegelijkertijd ook nooit lang genoeg kan duren. 6 weken lang geen collega’s, geen leerlingen, geen lessen en geen toetsen. Heerlijk, maar ook leeg. Eenmaal thuis weet ik me even geen houding te geven. Ben ik blij of staar ik in een groot zwart gat?

Het besef begint langzaam in te dalen. De afgelopen maanden waren bizar en waanzinnig. Zo veel thuis werken, zo weinig contact met leerlingen en collega’s en uiteindelijk niet eens een echte afsluiting van het schooljaar. Moedeloos en ontgoocheld kom ik thuis. Is dit het dan? Is het dan nu echt vakantie? Kan mijn telefoon uit en mijn laptop dicht? Weet ik zeker dat er geen leerlingen meer op me wachten of iets van me willen? Ik plof op bed en laat de tranen komen. De afgelopen weken heb ik me groot gehouden; ik moest door. Geen tijd voor echte reflectie, altijd stand-by staan ondanks dat het grote werk gedaan was. Het was slopend en demotiverend. Ik veeg mijn tranen weg en sta op. Tijd om spullen te pakken.

Langzaam begint alles op zn plek te vallen. Onze spullen liggen klaar en de schoenen kunnen niet wachten. Dan komt ook het besef dat we mogen loslaten. Dat alle spullen die me omringen er straks even niet meer toe doen. Alles wat meegaat pas in die ene tas. Dat voelt toch iedere keer weer als een enorme opluchting. Geen huis om schoon te maken, geen afwas om te doen, geen twijfel over welke kleren te dragen. Het niet hoeven te maken van al die keuzes gedurende de hele dag voelt als een enorme geestelijke vrijheid. Het geeft ruimte voor andere gedachten, of mooiere nog, voor stilte.

De ingepakte rugzak staan in sterk contrast met de rest van het huis. We hebben zo veel spullen, terwijl we maar zo weinig nodig hebben. De pelgrim in mij wordt wakker bij die aanblik. Ik voel de hunkering naar avontuur groeien als een jonge liefde. Spannend en onbekend, maar vol overtuiging het te ontdekken. En dat doen we. Rugzak op, mondkapje voor, en gaan!