De vleermuizen maken zacht tikkende geluidjes terwijl ze boven mijn hoofd hun maaltje bij elkaar sprokkelen. De ganzen worden langzaam stil en de eenden zijn zojuist vertrokken richting de ondergaande zon. Hoe mooi wil je het hebben? De wind draait en plotseling overstemd het geraas van de auto’s op de snelweg de serene rust die over het meertje hangt. Oja, ik was in Nederland.
Hier ergens slaap ik
Doorzettingsvermogen wordt altijd beloond. Vanmorgen om 5 uur werd ik wakker van een flinke regenbui. Toen ik drie uur later besloot de tent in te pakken werd het droog. Te laat om hem goed te laten drogen helaas. Twee kilo extra in de rugzak vandaag… Ik had gehoopt ontbijt te maken met mijn brander, maar dat zit er niet in. Een paar nootjes, een snickers en een appel later is de voorraad voor vandaag op.
Grauw uitzicht bij het opstaan
Al snel heb ik spijt van wat ik gisteren schreef. Mijn voeten, benen, billen, rug en schouders doen zeer na een nacht op een lek matje (was ik even vergeten). Ik ben nog moe en brak, wat het wel lekker stil maakt in mijn hoofd. Behalve het weer zijn er meer dingen 180 graden gedraaid dus.
Het zou een gevecht worden vandaag. Regen, geen eten en een zeer lijf. Vraag me niet waarom, maar toch besloot ik in die omstandigheden dat ik vandaag 40km wilde lopen. Een lang gekoesterde droom van me die keer op keer moest sneuvelen. Zouden het de 17 kilo op mijn rug zijn? De route bracht me afwisselen door bos en heide, heuvel op en heuvel af.
Uiteindelijk kwam ik 20km later in Mook, waar ik mezelf op een lekker broodje ui-kaas trakteerde. Na nog drie regenbuien, flashbacks aan mijn zere voeten in Hongarije en een saai stuk over een drukke weg, brak de zon door terwijl in de Hatertse Vennen doorkruisde.
Zon!
Na 38,2km besloot ik dat het genoeg was. Sommige plekken zijn te mooi om aan voorbij te gaan. Morgen weer een dag…